Dit mailtje werd ook niet gemeld in mijn mailbox, terwijl dat met name wel gebeurde bij mailtjes in deze draad. Ik kan me voorstellen dat dit forum niet meer de volle aandacht heeft van de 'maker'.
Maar mooi, dat je 'Dik tevreden!' bent. Er is in ieder geval één ding waar ik (een beetje) jaloers op ben en dat is fietsen (naar de stad). Fietsen is na de herseninfarcten van 2013 verboden... mijn balans is blijvend 'weg' en dat is ook de reden dat ik alleen maar op pad kan met een rollator. Wat wel grappig is, is dat ik in een voor mij normaal tempo kan lopen en veel mensen zich afvragen hoe dat mogelijk is na een heupoperatie (die ik dus helemaal niet heb gehad).
Qua reuma zit ik in mijn achtste jaar en wanneer ik zo alles zie en lees, mag ik daar niet over klagen. Ik heb wel ontstekingen, maar die duren over het algemeen niet te lang... en als ze wel echt vervelend zijn, dan laat ik er een kenacort-injectie inzetten, dat werkt over het algemeen snel en goed. Wel typisch dat de schouderorthopeed me aanraadde om bij een volgende ontsteking in mijn schouder hem de injectie te laten zetten, omdat hij beter zou weten waar te injecteren (dit naar aanleiding van het feit dat de laatste door mijn reumatoloog in mijn schouder gegeven injectie nauwelijks effect had).
Prednisolon slik ik nu dus 8 jaar en met mijn dosering (5 mg per dag) kan ik dat rustig blijven doen.
Puur medisch gezien blijft mijn cardioloog mijn belangrijkste behandelaar.
En m'n irritantste kwaaltje is en blijft mijn tinnitus... een altijd aanwezige fluittoon vanaf het moment dat ik wakker word tot het moment dat ik in slaap val. Letterlijk iedere dag... en zonder vooruitzicht op herstel. Dat zou ik wel willen inleveren voor een ander kwaaltje... maar zo werkt het niet.
En welke reumatische pijn ik het vervelendst vind... knie vind ik ook vervelend, maar dan hou ik het toch bij ontstekingen aan mijn handen. Ook al omdat dat soms vervelende ongelukjes geeft (mijn linkerhand functioneert sowieso al niet zo goed meer). Dan kan ik me (compleet nutteloos) kwaad maken op mezelf.
Maar goed... de zon schijnt... de lente komt er nu echt aan... en ik hoop over een aantal maanden weer op Vlieland rond te wandelen. Verder heb ik een dak boven m'n hoofd, liefdevolle huisgenoten, iedere dag te eten en te drinken en, indien nodig, uitstekende medische hulp op korte afstand. In Groningen zouden ze zeggen "'t Kon slechter'.
Prettig pijnarm weekeinde en tot 'schrijfs'!
Met vriendelijke groet,
Henk.